October 16, 2010

იუნას გარდელ: ერთი კომიკოსის ბავშვობა



იუნას გარდელ
ერთი კომიკოსის ბავშვობა
გამომცემლობა: სიესტა
მთარგმნელი/ფოტოს ავტორი: დიმიტრი გოგოლაშვილი
ყდის დიზაინი: მაია მაჩალაძე




შეუნდე შენს თავს


იუნას გარდელის ”ერთი კომიკოსის ბავშვობა” ერთ-ერთი იმ იშვიათ წიგნთაგანია და მგონი - ერთადერთიც, რომელიც ჯერ ინგლისურად არ თარგმნილა, ქართულად კი უკვე გვაქვს. შესაბამისად, ინგლისურ ენაზე ვერც მისი მიმოხილვა, ანუ რევიუ მოვიძიე ვირტუალურ სივრცეში; არადა რა კარგი წიგნია და როგორ მეცოდება ჩემნაირი დილეტანტის ხელში რომ მოხვდა, მაგრამ ცდუნებას ვერ გავუძელი და ახლა თითებს კლავიატურაზე, ფიქრებს კი ბავშვობის მოგონებებზე ვაკაკუნებ.

გარეკანი სულაც არ გამოიყურება ისე, როგორ ეს ამ ბლოგპოსტშია. ის სასიამოვნოდ მკაფიო და ნათელია, უბრალოდ, სურათის გადაღებისას ხელი ამიცდა და შედეგით იმაზე კმაყოფილი დავრჩი ვიდრე ეს მკითხველს ჰგონია. ამაზე უკეთესს ვერაფერს მოვიფიქრებდი. ვიზუალურად ზუსტად ასახავს ჩემში გამოწვეულ შეგრძნებებს. დიდხანს არ უყუროთ - თავბრუსხვევას იწვევს. (სამწუხაროდ, ტექნიკური მიზეზების გამო ფოტო დაიკარგა :( ) წიგნიც ასეთია - მოგონებებივით გადღაბნილი, მაგრამ ძალიან მძაფრი. ბავშვურად შეულამაზებლად მოყოლილი ისტორიები, თევზის თვალით დანახული კადრები, რომლებსაც მონდომებით ტენი წიხლით ქვეცნობიერში რომ ვერასოდეს ვერავინ დაინახოს, მაგრამ მაინც ჭუჭყიანი თეთრეულივით თოკზე გამოფენილი გრჩება. ყველაზე მძაფრი აქ სირცხვილის და სინანულის შეგრძნებაა. სირცხვილი იმის გამო, თუ რა იყავი და რა - არა. სინანულიც იმისა, თუ რა გახდი და რა - ვერ.

ეს რა უქნიათ იმ ნაძირალებს. მე კი ცხვარივით ვიდექი და ვდუმდი.
იცი რა ვუთხარი სტეფანს? მაპატიე, ჩემი წასვლის დროა, სასტუმროში მეჩქარება, ხვალ ადრე ვარ ასადგომი, თვითმფრინავზე რომ არ დამაგვიანდეს, ხომ იცი, რა დაკავებული ვარ-მეთქი.
საბრალო ქვეშაფსიასავით ვეხვეწებოდი, რომ გავეშვი...

წიგნი სისასტიკეზე და სინაზეზე, მეგობრობაზე და გაუცნობიერებელ ღალატზე, უთქმელზე და საკუთარი თავისთვის უპატიებელზე, აუხდენლობისგან მივიწყებულ ოცნებებზე; და ჩემთვის - ეს არის წიგნი აუტანელ მარტოობაზე.

გახსოვს რა გვიქნეს, თომას?
ნახევარკაცებად გვაქციეს.
ამას ვერასოდეს დავივიწყებ და ვერც ვერავის ვაპატიებ.
შენ ისეთი კეთილი იყავი, რომ სიძულვილის უნარიც არ შეგწევდა. ახლა შეგიძლია მშვიდად იყო, რადგან ორივეს ბოღმა ჩემს თავზე ავიღე.

რამდენ ბავშვობისდროინდელ მოგონებას დავკუჭავდი და მოვისროდი სანაგვეზე სიამოვნებით! ამ წიგნმა გამახსენა, რატომ არ მომნატრებია არასოდეს ბავშვად ყოფნა. ვიცი, რომ მინიმუმ კიდევ ერთხელ გადავიკითხავ - შვილი რომ მეყოლება.

ნუცა ნ

No comments:

Post a Comment